هدف از آزمایش پایداری محصولات آرایشی اطمینان از مطابقت یک محصول جدید یا اصلاح شده با استانداردهای کیفی فیزیکی، شیمیایی و میکروبیولوژیکی و همچنین عملکرد و زیبایی شناسی هنگام نگهداری در شرایط مناسب است. از آنجا که چرخه تولید محصولات آرایشی و بهداشتی نسبتاً کوتاه است، هر تولید کننده باید برنامه آزمایش پایداری خود را طوری طراحی کند که از نظر اقتصادی منطقی باشد و به طور کارآمد هدف از انجام این تست ها را محقق سازد.
به دلیل طیف گستردهی محصولات آرایشی، تست های پایداری استاندارد نمیتوانند به راحتی و برای همه این دسته ها تجویز شوند. تولیدکنندگان برای تغییر پروتکل های آزمایش و ایجاد یک پایه علمی سالم برای ارزیابی ثبات محصولات خود به انعطاف پذیری نیاز دارند.
بنابراین، آزمایش های خاصی ممکن است به منظور پرداختن به فناوری های جدید یا غیرمعمول، یا سازگار شدن با محصولاتی که ماندگاری بیشتری دارند، ایجاد شود. تست های پایداری میتواند در زمان واقعی یا تحت شرایط شتاب زده انجام شود و باید به ثبات محصول در شرایط مناسب ذخیره سازی، حمل و نقل و استفاده بپردازد.
اساساً، سه فرم از آزمون های پایداری وجود دارد:
الف-آزمایش های یکپارچگی فیزیکی و شیمیایی که رنگ، بویا عطر، مقدار pH، ویسکوزیته، بافت، جریان و پایداری امولسیون را ارزیابی میکند (علائم جداسازی).
ب-آزمایش های پایداری میکروبیولوژیکی که میزان آلودگی به باکتری ها، کپک و مخمر را ارزیابی میکند.
ج-تست های پایداری بسته بندی که تأثیر بسته بندی روی محصول موجود را ارزیابی میکنند.
در این مقاله ما با آزمایش های یکپارچگی فیزیکی و شیمیایی به اختصار آشنا خواهیم شد.
آزمایش های پایداری فیزیکی یا شیمیایی
این روش ها برای پیش بینی میزان مقاومت مواد آرایشی در برابر فشارهای شایع مانند درجه حرارت شدید و نوربه کار میرود. به طور معمول، تولید کنندگان بر اساس آسیب پذیری های محصول آرایشی خاص و پیش بینی شرایط حمل، نمایش و ذخیره سازی، تعیین میکنند که آیا چنین آزمایش تخصصی را انجام دهند. روش های معمول آزمایش شامل:
تغییرات دما: اکنون آزمایش دمای بالا معمولاً به عنوان پیش بینی کننده ثبات طولانی مدت مورد استفاده قرار میگیرد. اکثر شرکت ها آزمایش دمای بالای خود را در 37 درجه سانتیگراد (98 درجه فارنهایت) و 45 درجه سانتیگراد (113 درجه فارنهایت) انجام میدهند.
اگر محصولی به مدت سه ماه در دمای 45 درجه سانتیگراد نگهداری شود (و ثبات قابل قبولی از خود نشان دهد) باید در دمای اتاق به مدت دو سال پایدار باشد. البته، محصول باید برای مدت یک سال در دمای 25 درجه سانتیگراد (77 درجه فارنهایت) نگهداری شود. دمای کنترل خوب 4 درجه سانتیگراد (39 درجه فارنهایت) است که در آن اکثر محصولات دارای پایداری عالی هستند. همچنین این محصول باید به مدت سه ماه تحت -10 درجه سانتیگراد (14F) قرار گیرد.
تست چرخه: این محصول باید سه چرخه آزمایش دما را از -10 درجه سانتیگراد (14 درجه فارنهایت) تا 25 درجه سانتیگراد (77 درجه فارنهایت) بگذراند. محصول را به مدت 24 ساعت در دمای -10 درجه سانتیگراد قرار داده و به مدت 24 ساعت در دمای اتاق (25 درجه سانتیگراد) قرار دهید. این یک چرخه را کامل میکند.
اگر محصول سه چرخه را پشت سر بگذارد، میتوانید از ثبات محصول اطمینان خوبی داشته باشید. حتی یک آزمایش دقیق تر، آزمون پنج سیکل -10 تا 45 درجه سانتیگراد است. این باعث میشود امولسیون ها تحت استرس فوق العاده ای قرار بگیرند و اگر این آزمایش را پشت سر بگذارید، نشان میدهد که شما یک محصول واقعا پایدار دارید.
آزمایش سانتریفیوژ: فاز پراکنده (یک امولسیون روغن در آب) تمایل به جدا شدن و بالا آمدن به بالای امولسیون و تشکیل یک لایه از قطرات روغن دارد. به این پدیده کرم سازی گفته میشود. بستن کرم یکی از اولین نشانه های بی ثباتی قریب الوقوع امولسیون است و باید جدی گرفته شود. یک روش تست خوب برای پیش بینی خامه زدن، سانتریفیوژ است.
امولسیون را در دمای 50 درجه سانتیگراد (122F) گرم کرده و به مدت سی دقیقه در 3000 دور در دقیقه سانتریفیوژ کنید. سپس محصول حاصل را از نظر علائم کرم زدن بررسی کنید. این آزمایش برای آن دسته از محصولات که حاوی پودرهایی از هر نوع مانند آرایش مایع یا کرم هستند ، یک ضرورت مطلق است.
آزمایش نوردهی: هر دو فرمول و بسته بندی میتوانند به اشعه ماورا بنفش حساس باشند. همه محصولات باید در شیشه و بسته بندی واقعی در پنجره و در صورت موجود بودن یک جعبه نوری که دارای بازه وسیعی است، قرار داده شود. ظرف شیشه ای دیگری را که کاملاً با ورق آلومینیوم پوشانده شده در پنجره قرار دهید تا به عنوان کنترل عمل کند. اغلب ما شاهد تغییر رنگ قابل توجهی در محصول و همچنین در بسته بندی نیز خواهیم بود. این تغییر رنگ ممکن است به دلیل رایحه یا ماده حساس دیگری باشد. معمولاً تنها چیزی که لازم است افزودن یک جاذب UV (به عنوان مثال 0.1٪ بنزوفنون) است.
تست شوک مکانیکی: برای تعیین اینکه آیا حرکات حمل و نقل ممکن است به مواد آرایشی آسیب برساند یا نه، تست شوک مکانیکی بسته بندی آن اغلب انجام میشود. آزمایش ارتعاش (به عنوان مثال روی شیشه پالت) میتواند به تعیین احتمال مخلوط شدن (جداسازی) پودرها یا محصولات دانه ای کمک کند.
نظارت: برای تمام آزمایش های ذکر شده در بالا باید رنگ، بو یا عطر، گرانروی، مقدار pH و در صورت وجود، یکنواختی اندازه ذرات و یا تجمع ذرات را در زیر میکروسکوپ کنترل کنید.
کلام آخر
تست های پایداری محصولات آرایشی میتوانند اطلاعات زیادی درباره محصولی که ساختهایم به ما بدهند. بیتردید یکی از اهداف صنعت کازمتیک، ساخت محصولاتی نوین است که با سربلندی از این آزمایشها بگذرند. یکی از آخرین مباحث روز، محصولات پپتیدی هستند.شما میتوانید با شرکت در دوره تخصصی طراحی و فرمولاسیون محصولات ترند کازمتیک- بخش اول:محصولات پپتیدی، در این باره بیشتر بیاموزید.
سلام ممنون از مطالبى كه ارائه كرديد بسيار عالى مرجع /مراجع را نيز معرفى مى نماييد. سپاسگزار